یک مقاله کوتاه در مجله Veja منتشر شد، با عنوان پر سر و صدا “پروتئین آب پنیر می تواند باعث دیابت شود.” اگر شما وبلاگ ما را دنبال کنید، شما می دانید که فقط یک جرقه به علت آتش سوزی، به ویژه هنگامی که آن را به مکمل می آید با توجه به تعصب بزرگ است که آنها را احاطه کرده است. برای من، تعصب برای فقدان اطلاعات یا تفسیر غلط داده تعصب اغلب ضعیف یا قوی وجود دارد، ترک مقدار زیادی از اتاق را برای تفسیر و باعث دانشمندان یا بهداشت حرفه ای enxerguem آنچه آنها می خواهند به کار. پس بیایید سعی کنیم نور را به تاریکی برسانیم.
مقاله ویا به ارمغان می آورد یک محقق آمریکایی ادعا می کند که مصرف پروتئین آب پنیر می تواند باعث ایجاد دیابت شود. بیایید به حقایق برویم در ماه مه همان سال، مجله معتبر دیابتیک مقاله از گوردون اسمیت درباره اثرات پروتئین آب پنیر و لوسین بر تنظیم قند خون منتشر کرد. این مطالعه تجربی با استفاده از ۶/۰ گرم آب پنیر یا لوسین برای هر پوند وزن خالص هر یک از شرکت کنندگان بود. گروه شرکت کنندگان شامل ۲۲ زن است که در حال حاضر در معرض یائسگی قرار دارد و بین ۵۰ تا ۶۵ سال سن دارد. ابتدا مصرف پروتئین آب پنیر به میزان مصرف آب برای ارزیابی مقاومت به انسولین و تنظیم مقادیر گلیسمی مقایسه شد. در عرض ۱ تا ۴ هفته، این گروه همان آزمایش را انجام دادند، درحالیکه در حال حاضر مقایسه استفاده از لسیین رقیق شده در مبرد با مصرف مبرد منفرد بدون لوسین است.
برای هر دو آزمایش (آب پنیر و لوسین)، آزمون چسبناک هیپینسونولومیک-اژلژمی مورد استفاده قرار گرفت. به طور خلاصه، فرد یک بار انسولین وریدی (۱۰۰mU / ml) و گلوکز را در خون دریافت می کند. اگر در طول انفوزیون انسولین، فرد گلوکز طبیعی را در خون حفظ می کند، به این معنی است که انسولین به درستی کار می کند و سلول گلوکز را به صورت رضایت بخش جذب می کند. اگر همان دوز انسولین مقدار بیشتری از گلوکز را در خون داشته باشد، آزمایش نشان می دهد که مقاومت به انسولین وجود دارد، یعنی سلول ها نیاز به مقدار بیشتری انسولین برای قرار دادن گلوکز دارند.
آنها چه کردند؟ ثابت کنید که مصرف پروتئین باعث تغییر استفاده از گلوکز می شود، زیرا mTOR (مولکول سیگنالینگ به نفع سنتز عضله) را از طریق استفاده از لوسین فعال می کند.
نتیجه چه بود؟ محققان دریافتند که استفاده از پروتئین آب پنیر به شدت باعث افزایش مقاومت انسولین می شود، همانطور که در معاینه گیرنده نشان داده شده است. لوسین تغییرات در کنترل گلوکز را نشان نمی دهد، بنابراین مسیر mTOR در این کنترل دخالت نمی کند.
این معنی چیست؟ این پروتئین آب پنیر، پس از مصرف، افزایش پاسخ گلیسمی را افزایش می دهد، در حالی که لوسین نمی کند.
چگونه این داده ها را تفسیر کنیم؟ اول، پاسخ حاد می تواند یک تغییر مزمن نباشد: گفته می شود که با افزایش گلوکز خون پس از مصرف، آب آشامیدنی در دراز مدت باعث بروز دیابت می شود، هنوز هم پیش پا افتاده است. یک مطالعه مورد نیاز نشان دادن تأثیرات مثبت و منفی بر روی افرادی است که در طول سال ها مصرف آن را برای ایجاد این ارتباط بدون دخالت از هر چیز دیگری که می تواند باعث ابتلا به دیابت باشد. ثانیا، این واقعیت که لوسین به تنهایی مقاومت در برابر انسولین را نشان نمی دهد، به این معنی نیست که لوسین خوب است و آب پنیر بد است. به این معنی است که لوسین یک آمینو اسید غیر غلظتی است که بر خلاف اسیدهای آمینه ای است که در ترکیب آن آمینو اسیدهای دیگر وجود دارد که می توانند کبد را برای تولید گلوکز (به نام گلوکون زدایی) تحریک کنند. اگر این تولید بیش از حد گلوکز محاسبه نشود، تعصب بزرگی در برابر آب پنیر وجود دارد. سوم،این مطالعه از یک گروه آرام بخش یائسگی استفاده کرد که ممکن است به دلیل وضعیت هورمونی آنها و شیوه زندگی بی تحرک آنها به نفع مقاومت به انسولین باشد. چهارم، استفاده از یک روش که ممکن است استاندارد باشد در پژوهش (گیره)، اما لزوما واقعیت را منعکس نمی کند.
برخلاف این مطالعه، در نشریه تغذیه سال ۲۰۰۹، پترسن نشان داد که مصرف ۲۰ گرم پروتئین آب پنیر همراه با ۵۰ گرم گلوکز سبب کاهش گلوکز خون پس از غذا می شود. توجه داشته باشید: در این مطالعه مقادیر مختلف پروتئین آب پنیر (۵g، ۱۰g و ۲۰g) مورد آزمایش قرار گرفت و بیشترین مقدار آن در کنترل گلوکز بود. در این مطالعه، گروه شامل مردان و زنان ۴۵ سال و با BMI 33 کیلوگرم در متر مربع (یعنی درجه چاقی ۱) بود. اگر چه چاقی به شدت با پیش دیابت یا دیابت مرتبط است، اما هنوز هم کنترل پنیرهای گلیسمی خوبی دارد.
استفاده مزمن از پروتئین آب پنیر نشان داد که افراد چاق (میانگین BMI 31.8)، میانگین سن ۴۸ سال، مردان و زنان، از ۱۲ هفته استفاده می کردند. در مقایسه با افرادی که از آب پنیر استفاده نکردند، هیچ تغییری در ترکیب بدن انجام ندادند (افزایش وزن نداشتند)، میزان تری گلیسیرید آنها و LDL (بد) کلسترول کاهش پیدا کرد و میزان گلوکز ناشتا افزایش یافت. من که گفتم، گروهی از دانشمند استرالیایی پال نبود، که مطالعه آن در مجله مشهور مجله بریتانیایی مجله تغذیه در سال ۲۰۱۰ منتشر شده بود.
با این حال، ممکن است با نظر من مخالف باشید. خوب، هیچ مشکلی نیست اما شما اعتراف می کنید که حداقل من منابع علمی بیشتری را استفاده کرده ام و استدلال هایی وجود دارد که قبل از ریختن به باد که مکمل آسیب می رسانند بحث می شود.
خیلی زود به صحبت کردن بسیار آسان به حدس زدن