سوالی دارید؟ پشتیبانی سایت در تلگرام

خانه / بیوشیمی ورزش / انواع هایپرتروفی عضلانی، بر اساس اصل ویژگی

انواع هایپرتروفی عضلانی، بر اساس اصل ویژگی

بازدیدها: 1028

به طور کلی چند نوع هايپرتروفی عضلانی داریم که ورزشکاران هر رشته ورزشی بر اساس اصل ویژگی، به نوع خاصی از هايپرتروفي نیاز دارند……

هايپرتروفی عضلانی به معنای افزایش در سایز و اندازه بافت های عضلانی می باشد. در واقع رشد عضلانی به وسیله اضافه شدن سارکومر، افزایش عناصر انقباضي و مايع سارکوپلاسميک و پيشرفت فعاليت سلول های ماهواره ای رخ می دهد.

در این پست من اولین نوع هايپرتروفي یعنی هايپرتروفي تارچه های عضلانی به صورت موازی را توضیح خواهم داد.

حین انجام پروتکل های تمرینات سنتي، بیشترین توده عضلانی که اضافه می شود در نتیجه افزایش تعداد سارکومرها به صورت موازی است. در واقع در اثر تحریک مکانيکي و استرس متابوليکي که در تمرینات با وزنه ایجاد می شود، شرایطی در بدن ایجاد می شود که در نهایت به افزایش سایز و مقدار عناصر انقباضي و ساختاري و هم چنین اضافه شدن سارکومرها به صورت موازی منجر می شود. در اثر این اتفاق، قطر تارچه های عضلانی و در نهايت سطح مقطع کل عضلات افزايش می یابد.

بیشترین نوع هايپرتروفي از این نوع می باشد و در اکثر رشته های ورزشی که حین تمرینات مقاومتی از انقباض های درون گرا یا کانسنتريک استفاده می شود مشاهده می شود.

در پست های بعدی به مدل های هايپرتروفي دیگر اشاره خواهد شد.

آیا تارهای عضلانی حین فعالیت ورزشی طویل می شوند …. !
با دومين نوع هايپرتروفي عضلانی آشنا شوید .

 

 درباره اولین نوع هایپرتروفی، یعنی هایپرتروفی موازی تارچه های عضلانی صحبت کردم.

دومین نوع هایپرتروفی به گونه ای است که سارکومرها به صورت متوالی و پشت سر هم اضافه می شوند، در نتیجه طول عضله افزایش می یابد. توجه داشته باشید افزایش هایپرتروفی سارکومرها به صورت متوالی در مواردی مشاهده شده است که عضله مجبور به انطباق و سازگاری با طول عملکردی جدید می باشد.

مطالعات انجام شده در زمینه هایپرتروفی نشان داده اند انواع خاصی از پروتکل های ورزشی می توانند روی طول فاسیکول ها تاثیر بگذارند. در واقع به طور کلی سه نوع انقباض عضلانی وجود دارد: کانسنتریک ( درون گرا )، اسنتریک ( برون گرا ) و ایزومتریک.

انقباض کانسنتریک زمانی که طول عضله کوتاه می شود رخ می دهد. انقباض اسنتریک زمانی که طول عضله افزایش می یابد رخ می دهد و انقباض ایزومتریک زمانی رخ می دهد که نیرو تولید می شود ولی دامنه حرکتی مفصل تغییری نمی کند.

با توجه به تمرینات مقاومتی سنتی، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد هایپرتروفی سارکومرها به صورت متوالی، در مراحل اولیه شرکت در تمرینات مقاومتی رخ می دهد. مطالعات زیادی از این موضوع پیشنهادی حمایت کرده اند. در واقع تغییر شیوه های تمرینی ممکن است روی تغییرات هایپرتروفی به صورت متوالی تاثیر بگذارد. هم چنین در ورزشکارانی که از تمرینات مقاومتی سنگین و با سرعت بالا استفاده کرده اند، افزایش در طول فاسیکول مشاهده شده است.

بنابراین از یافته های بالا می توان نتیجه گرفت اجرای انقباض های اسنتریک با سرعت حداکثر، حتی در ورزشکارانی که سابقه تمرینات مقاومتی دارند، ممکن است تعداد سارکومرها را به صورت متوالی افزایش دهد.

توصیه تمرینی ما این است که در کنار تمرینات کانسنتريک حتما از انقباض های اسنتريک نیز استفاده کنید تا شاهد رشد بیشینه عضلات باشید.

هايپرتروفي سارکوپلاسمي چیست…!
چه ورزشکارانی به این نوع از هايپرتروفي بیشتر نیاز دارند … !

سومین نوع هایپرتروفی که امروز راجب به آن صحبت می کنم، هایپرتروفی سارکوپلاسمی می باشد. در واقع عضلات ما از دو بخش عمده عناصر انقباضی و عناصر غیر انقباضی ( مثل کلاژن ها و اندامک ها ) تشکیل شده است و هرگونه افزایش در این دو بخش، به افزایش سایز عضله منجر می شود. در دو پست قبلی راجب به هایپرتروفی انقباضی یعنی افزایش سارکومرها به دو صورت موازی و متوالی صحبت کردم اما افزایش حجم عناصر غیر انقباضی اغلب تحت عنوان هایپرتروفی سارکوپلاسمی شناخته می شود که بدون افزایش قدرت عضلانی، حجم عضله افزایش می یابد.

ادعا شده است در مقایسه با تمرینات مقاومتی سنگین و با تکرار کم، تمرینات مقامتی سبک و با تکرار زیاد، می توانند به هایپرتروفی سارکوپلاسمی منجر شوند. برای اثبات این قضیه، مطالعات زیادی انجام شده است که نتایج برخی از آنها نشان می دهد هایپرتروفی عضلانی بین بدنسازها ( پرورش اندام کارها ) و وزنه برداران متفاوت است. به طور خاص در مقایسه با وزنه برداران، مقادیر بالاتری از بافت همبند و هم چنین محتوای گلیکوژنی بیشتری در هایپرتروفی بدنسازها مشاهده می شود که احتمالا این تفاوت از روش های تمرینی متفاوت بین آنها نشات می گیرد.

تمرینات تخصصی بدنسازها ( پرورش اندام کارها) در درجه اول به مسیرهای گلیکولیتیکی متکی هستند و کربوهیدرات ها به عنوان منبع اولیه تامین انرژی در نظر گرفته می شوند. به این ترتیب، بدن لزوما به وسیله افزایش ظرفیت ذخایر گلیکوژنی و تامین سوخت برتر ( کربوهیدارت ها ) برای پیشرفت در آینده، سازگار می شود. از سوی دیگر، تمرینات تخصصی وزنه بردارها که در مدت زمان نسبتا کمتری انجام می شود، به منابع فسفاژن و ATP در دسترس برای تامین انرژی نیاز دارند. بنابراین به این دلیل که آنها حین تمرینات، به منابع گلیکوژن برای تامین انرژی خیلی متکی نیستند، به افزایش ذخایر گلیکوژن در عضلات نیز نیازی نخواهند داشت.

بنابراین، هايپرتروفي عضلانی ورزشکاران رشته های ورزشی مختلف، متفاوت است. برای بدنسازها هايپرتروفي کل عضله – انقباضي و غیر انقباضي – اهمیت دارد ولی برای رشته های ورزشی مثل وزنه برداری، هايپرتروفي انقباضي بسیار اهمیت دارد.

تندرست و سلامت باشید
دکتر مهدی روستایی

فرآوری و ویرایش داود طاوسی

مرجع کانال

@LotusFitClub

 

(Visited 697 times, 1 visits today)

درباره ی داود طاوسی

مربی و تئورسین بدنسازی مشاور تغذیه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *